Zoekend naar het ‘weten’
Iedere dag opnieuw is daar de vraag wat de zin en de waarheid in ons leven is. Wat doen we of waarom doen we iets niet? Wat is ons doel, wat de zin van ons leven? We leerden in de lessen over de catechismus al de vraag te stellen: “Waarom (of waartoe) zijn wij op aard?” En daar stond dan het antwoord direct achter. Maar een antwoord is bij onze grote vragen vaak niet te vinden; dat is helemaal verborgen. Ik las dit in de volgende woorden: ‘het ligt verhuld in Uw geheim dat eind is en begin’. En ik werd gelijk in de tekst getrokken van dit stuk proza. Het sprak over de mens, op zoek naar wijsheid. Een eindeloze zoektocht. Niemand die kon antwoorden, want niemand had ooit iets ervan gezien of erover gehoord. Als men al iets vermoedde kwamen er slechts enkele aarzelende woorden. En ook hier werd geprobeerd een antwoord te formuleren. Maar dat antwoord werd een biddende vraag. Want al ons zoeken naar wijsheid, of we dat met verstand of uit het hart doen laat God uitkomen op de erkenning dat wij als maaksel van Zijn hand deze wereld moeten doorléven, ons erin moeten onderdompelen en dit leven moeten ondergaan. En dan komt er het vragen, het bidden: Here, als wij het spoor bijster zijn, geef ons denken dan moed. Leer ons luisteren naar uw Geest, die zelfs doven laat horen. Goede God, eer aan U, aan de Zoon en aan de Geest; het geheim van oorsprong en begin en dat in het eind ons wacht.
Atie van Vliet